owczarek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

owczarek (język polski)[edytuj]

owczarek (1.1)
wymowa:
IPA[ɔfˈʧ̑arɛk], AS[ofčarek], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) kynol. duży, silny pies o różnym przeznaczeniu (pasterski, stróżujący, tropiący itp.), występujący w kilkudziesięciu odmianach
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) biały owczarek szwajcarskiowczarek alzacki • owczarek australijski • owczarek belgijski • owczarek kataloński • owczarek kaukaskiowczarek niemiecki • owczarek południoworosyjski • owczarek staroangielskiowczarek szetlandzkiowczarek szkocki długowłosy • owczarek środkowoazjatyckiowczarek nizinny polskipolski owczarek podhalański
synonimy:
(1.1) pies pasterski
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) pies
hiponimy:
(1.1) briard, kelpie
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. owca ż, owieczka ż, owczę n, owczarstwo n, owczarz m, owczarczyk m, owczarka ż, owczarnia ż, owczarzenie n
czas. owczarzyć ndk.
przym. owczy, owczarski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też owczarek w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: