owacja

owacja (język polski)

owacja (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔˈvaʦ̑ʲja], AS: [ovacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ostentacyjne i publiczne wyrażenie komuś uznania lub czci, w szczególności burzą braw

(1.2) hist. w starożytnym Rzymie: przyznawana przez senat nagroda dla zwycięskiego wodza w postaci uroczystego wjazdu do Rzymu, mająca status niższy niż triumf; zob. też owacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	owacja	owacje
dopełniacz	owacji	owacji / przest. owacyj
celownik	owacji	owacjom
biernik	owację	owacje
narzędnik	owacją	owacjami
miejscownik	owacji	owacjach
wołacz	owacjo	owacje

przykłady:

(1.1) […] dokument spotkał się z ciepłym przyjęciem – towarzyszyły mu okrzyki i owacje na stojąco.

(1.1) Wspaniały występ solowy znanego aktora wzbudził owację publiczności.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przyjąć kogoś / coś (z) owacją • urządzić komuś owację • owacje na stojąco

synonimy:

(1.1) brawa, aplauz, oklaski, wiwaty

antonimy:

(1.1) wygwizdanie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. owacyjny

przysł. owacyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. ovatio → owacja (1.2)

uwagi:

(1.1) W znaczeniu pojedynczego aplauzu stosuje się także liczbę mnogą: owacje.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ovation; (1.2) ovation
• białoruski: (1.1) авацыя ż
• esperanto: (1.1) ovacio
• łaciński: (1.2) ovatio ż
• rosyjski: (1.1) овация ż
• ukraiński: (1.1) овація ż

źródła: