otoczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

otoczyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈtɔʧ̑ɨʨ̑], AS[otočyć] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. otaczać)

(1.1) aspekt dokonany od: otaczać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otaczanie n, otoczak mrz, otoczenie n, tokarka ż
czas. otaczać
przym. otoczakowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: otaczać
źródła: