oryginalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oryginalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔrɨɟĩˈnalnɨ], AS[oryǵĩnalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie jest naśladowaniem lub przeróbką czegoś innego
(1.2) o człowieku: tworzący we własnym stylu, samodzielnie
(1.3) niezwykły, ekscentryczny
(1.4) niebędący kopią
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Mój kolega Robert posiada oryginalny, policyjny motocykl BMW sprzed wojny.
(1.4) Moja koleżanka instaluje tylko oryginalne programy, mimo że sporo to kosztuje.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) przerabiany, skopiowany
(1.2) wtórny, epigoński
(1.3) zwykły, zwyczajny
(1.4) piracki
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oryginał m, oryginalność ż
przysł. oryginalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Niepoprawna jest forma „orginalny[1].
tłumaczenia:
źródła:
Hasło „oryginalny” w: SJP.pl.
  1. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 468.