oryginał

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oryginał (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˌɔrɨˈɟĩnaw], AS[oryǵĩnau̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rzecz powstała jako pierwsza

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. osoba o ekscentrycznym wyglądzie lub zachowaniu
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Musi mi pani dać oryginał swojego dowodu osobistego do skserowania.
(2.1) Z Baśki to trochę oryginał z tym wchodzeniem z gitarą na dachy bloków i muzykowaniem stamtąd.
składnia:
kolokacje:
(1.1) oryginał aktu, za zgodność z oryginałem, zgodny z oryginałem
synonimy:
(1.1) autentyk, pierwowzór, matka, prototyp, macierz, matryca
(2.1) ekscentryk, gwiazda, dziwak, dziwoląg
antonimy:
(1.1) kopia, przeróbka
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oryginalność
przym. oryginalny
przysł. oryginalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Original franc. original[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.