ortoreksja

ortoreksja (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. obsesja na punkcie spożywania zdrowej żywności; zob. też ortoreksja w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ortoreksja
dopełniacz	ortoreksji
celownik	ortoreksji
biernik	ortoreksję
narzędnik	ortoreksją
miejscownik	ortoreksji
wołacz	ortoreksjo

przykłady:

(1.1) Co więcej, dla niektórych zdrowe odżywianie staje się prawdziwą obsesją, którą należy leczyć. Do takich osób należał Amerykanin, doktor Steven Bratman. W 1997 roku stworzył termin „ortoreksja" na określenie przypadłości, na którą cierpiał.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. orthorexia < gr. ὀρθός (orthós) → „prawidłowy”, „dobry” + gr. ὄρεξις (órexis) → „pragnienie”

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) orthorexie ż
• duński: (1.1) ortoreksi w
• esperanto: (1.1) ortoreksio
• francuski: (1.1) orthorexie ż
• kataloński: (1.1) ortorèxia ż
• portugalski: (1.1) ortorexia ż
• włoski: (1.1) ortoressia ż

źródła: