ortolan

ortolan (język polski)

ortolan (1.2)

wymowa:

IPA: [ɔrˈtɔlãn], AS: [ortolãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) syst. ornit. Emberiza hortulana Linnaeus, gatunek małego ptaka wędrownego z rodziny trznadli; zob. też ortolan w Wikipedii

(1.2) ornit. ptak z gatunku ortolan (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ortolan	ortolany
dopełniacz	ortolana	ortolanów
celownik	ortolanowi	ortolanom
biernik	ortolana	ortolany
narzędnik	ortolanem	ortolanami
miejscownik	ortolanie	ortolanach
wołacz	ortolanie	ortolany

przykłady:

(1.2) Starożytni Rzymianie łapali i jedli ortolany.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) trznadel ortolan

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) takson

(1.2) zwierzę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ortolan
• francuski: (1.1) ortolan m, becfigue m
• hiszpański: (1.1) hortelano m, papafigo m
• niemiecki: (1.1) Ortolan m
• włoski: (1.1) beccafico m

źródła:

ortolan (język angielski)

ortolan (1.1)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈɔː.təl.ən/ lub /ˈɔː.təl.æn/

amer. IPA: /ˈɔɹ.tə.læn/ lub /ˈɔɹ.tə.lən/

wymowa amerykańska

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ornit. Emberiza hortulana, ortolan, trznadel ortolan

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Ortolan, Ortolan Bunting

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ortolan (język francuski)

ortolan (1.1)

wymowa:

IPA: /ɔʁ.tɔ.lɑ̃/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. Emberiza hortulana, ortolan, trznadel ortolan

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: