oralizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oralizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈralʲism̥], AS[oralʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) seks. dysfunkcja polegająca na uwarunkowaniu na osiąganie orgazmu jedynie przez pobudzanie genitaliów ustami
(1.2) seks. pieszczoty ustami, seks oralny; zob. też seks oralny w Wikipedii
(1.3) pedag. doktryna, zgodnie z którą osoba głucha powinna uczyć się mówić, czytać z ust, a posługiwanie się językiem migowym przeszkadza w tym
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) I oto jesteśmy u źródeł doktryny oralizmu, która skierowała nauczanie głuchych na ślepy tor.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) seks oralny, oral, miłość francuska
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oralista m, oralistka ż, orator m, oratorka ż, oracja ż, oral m
przym. oralny, oratorski
przysł. oralnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oralis
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. z Internetu