operować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

operować (język polski)[edytuj]

chirurdzy operują (1.1) pacjenta
wymowa:
IPA[ˌɔpɛˈrɔvaʨ̑], AS[operovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zoperować)

(1.1) med. przeprowadzać operację chirurgiczną[1]

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) posługiwać się czymś[1]

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(3.1) działać w jakimś miejscu, na jakimś terenie[1]
(3.2) finans. dokonywać transakcji finansowych[1]
(3.3) wojsk. przeprowadzać akcję bojową[1]
(3.4) o słońcu: grzać, oświetlać jakieś miejsce[1]
odmiana:
(1.1, 2.1) koniugacja IV
(3.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Kloss zapytał o doktora Kowalskiego. Wacław wyjaśnił, że właśnie operuje, i natychmiast udzielił dodatkowych informacji[2].
(2.1) Cichym, dobitnym głosem, operując faktami i statystyką, rzeczowo udzielił informacji[3].
składnia:
(1.1) operować + B.
(2.1) operować + N.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. operacja ż, operacyjka ż, operatornia ż, operator m, operatorka ż, kooperacja ż, operacyjność ż, operowanie n
czas. kooperować ndk., zoperować dk.
przym. operacyjny, bezoperacyjny, międzyoperacyjny, operatorowy, operatorski, pooperacyjny
przysł. operacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „operować” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan), Stawka większa niż życie, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Sławomir Mrożek, Opowiadania 1960-1965, 1965, Narodowy Korpus Języka Polskiego.