opór

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: oporOpór

opór (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɔpur], AS[opur]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) akt przeciwstawiania się cudzej przemocy, woli, rozkazom itp.
(1.2) w lm przeszkody, utrudnienia
(1.3) fiz. siła bierna pojawiająca się w trakcie wprawiania ciała w ruch lub spowodowana ruchem tego ciała, skierowana w stronę przeciwną od kierunku ruchu
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
(1.1) opór przed +N.
(1.1) opór wobec +D.
kolokacje:
(1.1) zacięty opór • ruch oporubierny opórstawiać opór • napotkać (na) opór
(1.3) opór aerodynamicznyopór ośrodkaopór elektryczny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zapora ż, opornik m, oporność ż, opornica ż, oparcie n, opora ż
czas. opierać ndk., oprzeć dk.
przym. oporny, oporowy, opornikowy
związki frazeologiczne:
do oporuiść po linii najmniejszego oporunie bez oporów
etymologia:
uwagi:
zob. też opór w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: