okolica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okolica (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔkɔˈlʲiʦ̑a], AS[okolʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
lub: IPA[ˌɔˈkɔlʲiʦ̑a], AS[okolʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. na 3 syl.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) obszar wokół czegoś
(1.2) obszar, który stanowi jakiś zbiór, całość
(1.3) mieszkańcy określonego obszaru
odmiana:
(1.1-2)
(1.3) lp blm
przykłady:
(1.1) Adam czuje kłucie w okolicy serca.
(1.2) Mieszkam w niebezpiecznej okolicy.
(1.3) Cała okolica protestowała przeciwko decyzji burmistrza.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rejon, pobliże
(1.2) region, rejon, strony
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okolicznik m, okoliczność ż, bezokolicznik m
przym. okoliczny, okolicznikowy, bezokolicznikowy
związki frazeologiczne:
w okolicyw okolicach
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

okolica (język słoweński)[edytuj]

wymowa:
IPA/okoliʦa/
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) okolica[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) V okolici se je pojavila steklina.[2]W okolicy pojawiła się wścieklizna.
składnia:
kolokacje:
(1.1) okolica mesta → okolica miasta
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okoličan m, okoličanka ż
przym. okoliški, okoličanski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Nina Snoj, Slovene Dictionary and Phrasebook, str. 74
  2. Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU.