okoń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okoń (język polski)[edytuj]

okonie (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈɔkɔ̃ɲ], AS[okõń], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) icht. Perca fluviatilis Linnaeus[1], słodkowodna ryba drapieżna; zob. też okoń w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Nad jej przejrzystą, ruchomą głębią tańczyło mnóstwo błękitnych łątek, pod słońce widzieć się dawały prawie u samej powierzchni wodnej okonie z czerwonemi pręgami na stalowej łusce i białe, srebrne, tańczące płotki[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. okuń
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ryba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okoniowate lm nmos, okuń mzw
zdrobn. okonek mzw, okoniek mzw
przym. okoniowaty, okoniokształtny
związki frazeologiczne:
stawać okoniem
etymologia:
prasł. *okunь
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Perca fluviatilis” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. S. Żeromski, Syzyfowe prace