ogrodnictwo

ogrodnictwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔɡrɔdʲˈɲiʦ̑tfɔ], AS: [ogrodʹńictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) roln. uprawa drzew owocowych, roślin ozdobnych i warzyw

(1.2) dział rolnictwa zajmujący się takimi uprawami

(1.3) pot. dział uczelni rolniczej zajmujący się takimi uprawami

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogrodnictwo	ogrodnictwa
dopełniacz	ogrodnictwa	ogrodnictw
celownik	ogrodnictwu	ogrodnictwom
biernik	ogrodnictwo	ogrodnictwa
narzędnik	ogrodnictwem	ogrodnictwami
miejscownik	ogrodnictwie	ogrodnictwach
wołacz	ogrodnictwo	ogrodnictwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ogrodniczek mos, ogrodowy mos, ogrodnik mos, ogród m, ogródek mrz, ogrodniczka ż, ogrodowizna ż

przym. ogrodniczy, ogrodowy

czas. ogrodzić

związki frazeologiczne:

ogrodnictwo partyzanckie

etymologia:

pol. ogrodnik + -ctwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gardening; (1.2) horticulture
• duński: (1.1) gartneri n, havearbejde n; (1.2) gartnerierhverv n, gartneribranche w
• fiński: (1.1) puutarhanhoito; (1.2) puutarhanhoito
• francuski: (1.1) horticulture ż; (1.2) horticulture ż
• niemiecki: (1.1) Gartenbau m; (1.2) Gartenbau m, Gartenbaukunde ż; (1.3) Gartenbau m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-3)
• ukraiński: (1.2) росли́нництво n

źródła: