obuć
obuć (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
czasownik przechodni dokonany (ndk. obuwać)
czasownik zwrotny dokonany obuć się (ndk. obuwać się)
- odmiana:
- (1.1) koniugacja Xa
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik obuć czas przyszły prosty obuję obujesz obuje obujemy obujecie obują czas przeszły m obułem obułeś obuł obuliśmy obuliście obuli ż obułam obułaś obuła obułyśmy obułyście obuły n obułom obułoś obuło tryb rozkazujący niech obuję obuj niech obuje obujmy obujcie niech obują pozostałe formy czas zaprzeszły m obułem był obułeś był obuł był obuliśmy byli obuliście byli obuli byli ż obułam była obułaś była obuła była obułyśmy były obułyście były obuły były n obułom było obułoś było obuło było forma bezosobowa czasu przeszłego obuto tryb przypuszczający m obułbym,
byłbym obułobułbyś,
byłbyś obułobułby,
byłby obułobulibyśmy,
bylibyśmy obuliobulibyście,
bylibyście obuliobuliby,
byliby obuliż obułabym,
byłabym obułaobułabyś,
byłabyś obułaobułaby,
byłaby obułaobułybyśmy,
byłybyśmy obułyobułybyście,
byłybyście obułyobułyby,
byłyby obułyn obułobym,
byłobym obułoobułobyś,
byłobyś obułoobułoby,
byłoby obułoimiesłów przymiotnikowy przeszły m obuty, nieobuty obuci, nieobuci ż obuta, nieobuta obute, nieobute n obute, nieobute imiesłów przysłówkowy uprzedni obuwszy rzeczownik odczasownikowy obucie, nieobucie
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) obuć + B.
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) zzuć
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obuwie n, obuwniczy mrz, obuwnik m, obucie n, obuwanie n
- czas. obuwać ndk.
- przym. obuty, obuwniczy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1-2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: obuwać
- źródła:
