obrzezanie

obrzezanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbʒɛˈzãɲɛ], AS: [obžezãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

podział przy przenoszeniu wyrazu: ob•rze•za•nie

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. med. zabieg częściowego usunięcia napletka ze względów rytualnych, religijnych, leczniczych, higienicznych bądź estetycznych; zob. też obrzezanie w Wikipedii

(1.2) rel. med. zabieg częściowego lub całkowitego usunięcia łechtaczki, czasem także warg sromowych mniejszych, ze względów rytualnych, religijnych lub estetycznych wśród niektórych ludów afrykańskich; zob. też obrzezanie kobiet w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrzezanie	obrzezania
dopełniacz	obrzezania	obrzezań
celownik	obrzezaniu	obrzezaniom
biernik	obrzezanie	obrzezania
narzędnik	obrzezaniem	obrzezaniami
miejscownik	obrzezaniu	obrzezaniach
wołacz	obrzezanie	obrzezania

przykłady:

(1.1) Obrzezanie to najbardziej cywilizowana forma okaleczania męskich genitaliów, z jaką można się spotkać w różnych kulturach.

(1.1) Dla Izraelitów obrzezanie oznaczało włączenie we wspólnotę Przymierza. Pozostaje ono do dziś cechą charakterystyczną judaizmu.

(1.2) Rekonstrukcyjny zabieg chirurgiczny może pomóc kobietom poddanym żeńskiej wersji obrzezania uniknąć bólu i odzyskać satysfakcję z życia seksualnego – informuje „The Lancet”.

(1.2) Nie miała formalnej edukacji. Nie znała angielskiego. Nie wiedziała nawet, ile ma lat. Była za to piękna i trafiła do Londynu, gdzie rozpoczęła ogromną międzynarodową karierę. Dzięki niej cały świat usłyszał o problemie obrzezania kobiet, z którym Brytyjczycy nie poradzili sobie do dziś.

składnia:

kolokacje:

(1.1) uroczystość obrzezania

synonimy:

(1.1) cyrkumcyzja

(1.2) klitoridektomia, wyrzezanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) infibulacja

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrzezaniec m, rzezalnia ż, rzezak m, rzezacz m, rzez m, rzezaniec m, rzezanie n, rzeźnictwo n, rzeź ż, rzeźnia ż, obrzezany m, rzeźnik mos, obrzezek mrz, obrzezywanie n, porzezanie n, rzezactwo n, wyrzezanie n, zarzezanie n

czas. rżnąć, zarzezać, wyrzezać, porzezać, obrzezywać, rzezać ndk., obrzezać dk.

przym. rzeźniczy, rzeźnicki, rzeźny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol., rzecz. odczas. od obrzezać

uwagi:

• zob. też obrzezanie w Wikicytatach
• zob. też obrzezanie kobiet w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) circumcision
• arabski: (1.1) ختان m
• baskijski: (1.1) erdainkuntza, zirkunzisio
• białoruski: (1.1) абразанне n (abrazannie)
• bośniacki: (1.1) obrezivanje n
• bułgarski: (1.1) обрязване n
• chorwacki: (1.1) obrezivanje n
• czeski: (1.1) obřízka ż
• duński: (1.1) omskæring w, omskærelse w; (1.2) omskæring w, omskærelse w
• esperanto: (1.1) cirkumcido
• estoński: (1.1) ümberlõikamine
• francuski: (1.1) circoncision ż
• hebrajski: (1.1) מילה ż
• hiszpański: (1.1) circuncisión ż; (1.2) ablación del clítoris ż, circuncisión femenina ż, clitoridectomía ż
• kataloński: (1.1) circumcisió ż
• litewski: (1.1) apipjaustymas m
• łaciński: (1.1) circumcisio ż
• łotewski: (1.1) apgraizīšana ż
• niemiecki: (1.1) Beschneidung ż
• norweski (bokmål): (1.1) omskjæring m; (1.2) omskjæring m
• norweski (nynorsk): (1.1) omskjering m; (1.2) omskjering m
• nowogrecki: (1.1) περιτομή ż
• portugalski: (1.1) circuncisão ż
• serbski: (1.1) обрезивање n
• słowacki: (1.1) obriezka ż
• słoweński: (1.1) obrezovanje
• szwedzki: (1.1) omskärelse w; (1.2) omskärelse w
• turecki: (1.1) sünnet
• ukraiński: (1.1) обрізання
• włoski: (1.1) circoncisione ż

źródła: