obicei

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obicei (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zwyczaj, obyczaj[1][2]
(1.2) zwyczaj, nawyk, przyzwyczajenie[1]
odmiana:
(1.1-2) lp obicei; lm obiceiuri
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
scs. обꙑчаи (obyčai)[2] → zwyczaj[3]; por. bułg. обичай
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 187.
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „обꙑчаи” w: Старославянский словарь (по рукописям X‒XI веков), red. Р. М. Цейтлин, Р. Вечерка, Э. Благова, Русский язык, Moskwa 1994, ISBN 5-200-01113-2, s. 400.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=obicei&oldid=8069730”