noroi

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

noroi (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) błoto, muł[1][2]
odmiana:
(1.1) lp noroi; lm noroaie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
împroșca cu noroi = zvârli cu noroiobrzucać błotem[1]
etymologia:
por. cs. нарой (naroj)[2]napływ, pęd[3]
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1963.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 186.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „нарой” w: Franz Miklosich, Lexicon palaeoslovenico-graeco-latinum emendatum auctum, Guilelmus Braumueller, Wiedeń 1862–1865, s. 411.