niemy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niemy (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɲɛ̃mɨ], ASmy], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie może mówić
(1.2) niewymawiany, taki, którego nie słychać (np. o literze)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.2) Tępo wodziłem palcem po aksamitnej wyściółce, pod wieczkiem rozdziawionym w niemym okrzyku[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) niemy od urodzenia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niema ż, niemowa m/ż, niemota m/ż
czas. niemieć ndk.
przysł. niemo
związki frazeologiczne:
kino niemefilm niemyłabędź niemy
etymologia:
od prasł. *němъ[2][3]
powiązane etymologiczne ze słowami Niemiec i Niemka
por. białor. нямы, bułg. ням, chorw. nijem, czes. němý, ros. немой, scs. нѣмъ, słc. nemý, słń. nem i ukr. німий
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wojciech Żukrowski, Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, t. XXV, Moskwa 1974-, s. 100 i 101.
  3. Hasło „nijem” w: Hrvatski jezični portal.