niedouczony

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niedouczony (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɲɛdɔwuˈʧ̑ɔ̃nɨ], ASedoõny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.epenteza ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający gruntowne braki w wiedzy na jakiś temat
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Osoby niedouczone często wygłaszają kategoryczne sądy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) niedokształcony, zielony
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niedouk m, niedouczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: