naukowiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

naukowiec (język polski)[edytuj]

naukowcy (1.1)
naukowcy (1.1)
wymowa:
IPA[ˌnawuˈkɔvʲjɛʦ̑], AS[naukovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.epenteza ł akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek zajmujący się nauką; zob. też naukowiec w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Naukowiec nie jest twórcą prawdy, ale jej odkrywcą[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uczony
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieuk mos, naukowość ż, nauczka ż, nauka ż, nauczanie n
czas. nauczać ndk.
przym. naukowy
przysł. naukowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nauka + -owiec lub pol. naukowy + -ec
uwagi:
Wyraz powstał w XX w.[3]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „naukowiec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 601.
  2. Jan Paweł II
  3. Wiera Zołotowa, Rzeczowniki osobowe z sufiksem -ec (-owiec) we współczesnym języku polskim, „Poradnik Językowy” nr 9/1957, s. 398.