natywny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

natywny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈtɨvnɨ], AS[natyvny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, jak w warunkach naturalnych
(1.2) inform. właściwy danemu środowisku informatycznemu, programowi, językowi programowania itd.
(1.3) rodzimy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) elektroforeza natywna • skrobia natywna • natywne białko • natywny kolagen • natywny DNA
(1.2) kod / klient natywny • rozdzielczość natywna
(1.3) język natywny
synonimy:
(1.1) naturalny
(1.2) standardowy
(1.3) macierzysty, rodzimy
antonimy:
(1.1) sztuczny
(1.2) obcy, niestandardowy
(1.3) obcy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. natywizm m, natywista m, natywność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
ang. native[1]
uwagi:
Słowo będące angielską kalką. W związku z tym zaleca się używanie polskich odpowiedników[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „natywny” w: Poradnia językowa PWN.