natif

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

natif (język francuski)[edytuj]

wymowa:
(1) IPA/na.tif/ m IPA/na.tiv/ ż
?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) urodzony[1]
(1.2) wrodzony
odmiana:
(1) lp natif m, native ż; lm natifs m, natives ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) natif de… → rodem z
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. nativus[2]
uwagi:
źródła:
  1. Anna Jedlińska, Ludwik Szwykowski, Jerzy Tomalak, Kieszonkowy słownik francusko-polski, polsko-francuski, Wiedza Powszechna, Warszawa 2004, ISBN 83-214-0938-5.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „natif” w: Des dictionnaires Larousse.