naruszać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

naruszać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈruʃaʨ̑], AS[narušać]
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. naruszyć)

(1.1) zakłócać porządek, postępować wbrew regułom lub prawu
(1.2) ujmować pewną część z całości
(1.3) rozpocząć do tej pory nie podejmowane sprawy
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wiesz, że naruszałeś szkockie prawo, wkraczając bez pozwolenia do lasu i zbierając kurki?
(1.2) Nie będę naruszał tych butelek z różnymi nalewkami, dopóki goście się nie zjawią.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łamać, przekraczać, pogwałcać, dezorganizować, zakłócać, wdzierać się, osaczać, podmywać, zarastać
(1.2) burzyć, uszkadzać
(1.3) rozpoczynać, rozdziewiczać
antonimy:
(1.1) porządkować, organizować
(1.2) naprawiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naruszanie n, naruszenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: