naradzać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
(Przekierowano z naradzać się)

naradzać (język polski)[edytuj]

oni się naradzają (3.1)
wymowa:
IPA[naˈraʣ̑aʨ̑], AS[naraʒać]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. naradzić)

(1.1) przest. naradzać się (3.1)[1]

czasownik przechodni niedokonany (dk. naradzić)

(2.1) przest. doradzać coś, udzielać komuś rady w jakiejś sprawie[1]

czasownik zwrotny niedokonany naradzać się (dk. naradzić się)

(3.1) rozmawiając, uzgadniać coś
(3.2) daw. zasięgać czyjejś rady[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
(3.1-2) koniugacja I
przykłady:
(3.1) Wkrótce poszli spać, ale już leżąc, zaczęli się naradzać i jeszcze raz rozważać sprawę przyjazdu do Jasienia[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) doradzać, radzić
(3.1) konsultować się, deliberować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narada ż, naradzanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „naradzać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Zbigniew Nienacki, Księga strachów, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.