naganiacz

naganiacz (język polski)

wymowa:

IPA: [naˈɡãɲaʧ̑], AS: [nagãńač], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) środ. łow. osoba naganiająca zwierzynę w kierunku stanowisk myśliwych podczas polowania

(1.2) pot. przen. osoba zajmująca się nakłanianiem lub zmuszaniem innych osób do jakichś działań; zob. też naganiacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	naganiacz	naganiacze
dopełniacz	naganiacza	naganiaczów / naganiaczy
celownik	naganiaczowi	naganiaczom
biernik	naganiacza	naganiaczów / naganiaczy
narzędnik	naganiaczem	naganiaczami
miejscownik	naganiaczu	naganiaczach
wołacz	naganiaczu	naganiacze

przykłady:

(1.1) Znajdujący się na ambonie myśliwy strzelił omyłkowo do idącego przez pole kukurydzy naganiacza, śmiertelnie go raniąc.

(1.2) …wystarczy, aby naganiacz otumanił kogoś, iż polecany adwokat ma „dojścia”, „wejścia” czy „układy”, aby ofiara takich zabiegów była przekonana, iż posłano ją do tego „najlepszego”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) werbownik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. naganka ż, nagonka ż, naganianie n

czas. naganiać ndk., nagonić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. naganka • nagonka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) beater; (1.2) tout (nakłaniający do prostytucji)
• czeski: (1.1) honec m
• esperanto: (1.1) ĉaspelanto
• hiszpański: (1.1) batidor m; (1.2) gancho m
• niemiecki: (1.1) Treiber m; (1.2) Promoter m, Werber m

źródła: