na wiosnę ceber deszczu, łyżka błota; na jesieni łyżka deszczu, ceber błota

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

na wiosnę ceber deszczu, łyżka błota; na jesieni łyżka deszczu, ceber błota (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[na‿ˈvʲjɔsnɛ ˈʦ̑ɛbɛr ˈdɛʃʧ̑u ˈwɨʃka ˈbwɔta ˌna‿jɛ̇ˈɕɛ̇̃ɲi ˈwɨʃka ˈdɛʃʧ̑u ˈʦ̑ɛbɛr ˈbwɔta], AS[na‿vʹi ̯osne ceber dešču u̯yška bu̯ota na‿i ̯ėśė̃ńi u̯yška dešču ceber bu̯ota], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.podw. art.nazal.denazal.zestr. akc.akc. pob.i → j 
znaczenia:

przysłowie polskie

(1.1) wiosną nawet po dużym deszczu zostaje mało błota, a na jesieniodwrotnie
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „deszcz” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814.
  2. inne wersje na podstawie: publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „jesień” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 186.
  3. inne wersje na podstawie: publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wiosna” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 599.