munsztuk

munsztuk (język polski)

munsztuk (1.1) i wędzidło

wymowa:

IPA: [ˈmũw̃ʃtuk], AS: [mũũ̯štuk], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) połączone ze sobą metalowe drążki, wkładane do pyska narowistym koniom, służące do powodowania koniem; rodzaj kiełzna; zob. też munsztuk w Wikipedii

(1.2) st.pol. daw. ustnik instrumentu muzycznego lub ustnik fajki

(1.3) st.pol. daw. część zwijki papierosa albo część fajki, trzymana przez palacza w ustach

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	munsztuk	munsztuki
dopełniacz	munsztuka	munsztuków
celownik	munsztukowi	munsztukom
biernik	munsztuk	munsztuki
narzędnik	munsztukiem	munsztukami
miejscownik	munsztuku	munsztukach
wołacz	munsztuku	munsztuki

przykłady:

(1.1) Huon von Sagar mocno chwycił konia za wodze przy munsztuku.

(1.2) [...] przynajmniej w niedzielę i dni święte, co samo na wolą się daje, gdyż to dobrowolne rzeczy być mają, aby, gdy trębacz przez munsztuk rano da hasło, na [...]

(1.2) [...] wydano rozkaz, że za pierwszym cichym zatrąbieniem przez munsztuk wszyscy mają siadać na koń i stawać w gotowości.

(1.3) Paliła papierosy z długim munsztukiem, nauczyła się tego, jak sama mówiła, ze zmartwień, papierosy trochę na to pomagały.

składnia:

kolokacje:

(1.2) granie przez munsztuk (ciche granie na samym ustniku)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Mund + Stück

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) curb bit
• hiszpański: (1.1) bocado m
• nowogrecki: (1.1) στομίδα ż
• rosyjski: (1.1) мундштук m, удила n lm

źródła: