motorniczy

motorniczy (język polski)

motorniczy (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌmɔtɔˈrʲɲiʧ̑ɨ], AS: [motorʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się zawodowo prowadzeniem tramwaju; zob. też motorniczy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	motorniczy	motorniczowie
dopełniacz	motorniczego	motorniczych
celownik	motorniczemu	motorniczym
biernik	motorniczego	motorniczych
narzędnik	motorniczym	motorniczymi
miejscownik	motorniczym	motorniczych
wołacz	motorniczy	motorniczowie

przykłady:

(1.1) Osoba chcąca zdobyć zawód motorniczego zgłasza się do właściwej komórki organizacyjnej przewoźnika. (z Internetu)

(1.1) Rozmawialiśmy z kilkoma gdańskimi motorniczymi. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) motorowy, tramwajarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. motor m, motorek m, motorówka ż, motoryzacja ż, zmotoryzowanie n

forma żeńska motornicza ż

przym. motorowy, motoryzacyjny, zmotoryzowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks zawodów w języku polskim

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) motorman (tylko mężczyzna), tram driver
• białoruski: (1.1) вагонаважаты m
• bułgarski: (1.1) ватман m
• duński: (1.1) sporvognsstyrer w, sporvognsfører w
• hiszpański: (1.1) conductor m de tranvía
• łotewski: (1.1) vagona vadītājs, važonis
• niemiecki: (1.1) Straßenbahnfahrer m, Wagenfahrer m, Wagenführer m
• nowogrecki: (1.1) τραμβαγέρης m
• rosyjski: (1.1) вагоновожатый m
• węgierski: (1.1) villamosvezető

źródła: