monarchini

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

monarchini (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌmɔ̃narˈxʲĩɲi], AS[mõnarχʹĩńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. forma żeńska od: monarcha
(1.2) książk. żona monarchy
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Anna była pierwszą brytyjską monarchinią, która przewodniczyła wspólnemu parlamentowi Anglii i Szkocji. (z Internetu)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1-2) cesarzowa, caryca, królowa, wielka księżna
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. monarcha m, monarchia ż, monarchista m, monarchiczność ż
przym. monarchiczny, monarszy, monarchistyczny
przysł. monarchicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: monarcha
źródła: