mnich

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Mnichmních

mnich (język polski)[edytuj]

mnich (1.1) prawosławny
mnisi (1.2) buddyjscy
dach pokryty węższymi mnichami (2.1) i szerszymi mniszkami
wymowa:
IPA[mʲɲix], AS[mʹńiχ], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. członek zakonu lub zgromadzenia monastycznego
(1.2) rel. członek klasztornej wspólnoty religijnej w religiach niechrześcijańskich
(1.3) gw. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) bud. wypukła dachówka przypominająca kształtem półokrągłe korytko, układana razem z mniszką[2]
(2.2) techn. urządzenie do utrzymywania pożądanego poziomu wody w danym zbiorniku (np. stawie)[2]
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) w buddyzmie: bhikku, bhikkhu, bhiksiu, bhiksu, bhikszu, śramana
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Mniszków M., Mniszew m, mniszenie n, Mnich m
zdrobn. mniszek m
forma żeńska mniszka ż
czas. mniszyć ndk.
przym. mniszy, miniszy, mnisi
związki frazeologiczne:
aby dom czysty zachować, nie trzeba ptaków i mnichów chowaćczęstochowscy mnisi – wielcy czarownicykaptur / habit nie czyni mnichakiedy się mnisi włóczą, deszczmnich a baba, narzędzie diabłamnich mnichowi kaptura nie oberwiemnich niemowny, kot niełowny źle się miewająmnich niemowny, kot nie łowny, gach wstydliwy, gracz sprawiedliwy nigdy nic nie wskórająnie bądź jako mnich w Częstochowiepoznać mnicha po kapturze
etymologia:
(1.1-2, 2.1-2) st.czes. mnich < śwn. munich < łac. monicus < gr. μοναχόςodosobniony[3]
uwagi:
(1.1) por. zakonnik
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zakonnik
źródła:
  1. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 58.
  2. 2,0 2,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „mnich” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 133, 134.

mnich (język czeski)[edytuj]

mnich (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) rel. mnich, zakonnik
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mniška ż, Mnichov m, Mníšek m
przym. mnišský
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. munich < łac. monicus < gr. μοναχός 'odosobniony[1]
uwagi:
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 133, 134.