mikrofoniarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mikrofoniarz (język polski)[edytuj]

mikrofoniarz (1.1) z mikrofonem parabolicznym
wymowa:
IPA[ˌmʲikrɔˈfɔ̃ɲaʃ], AS[mʹikrofõńaš], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) gw. radiowa: osoba obsługująca mikrofon[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mam na imię Jacek i jestem mikrofoniarzem ze sporym doświadczeniem w nagłośnieniu i rejestracji.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być mikrofoniarzem • pracować jako mikrofoniarz
synonimy:
(1.1) technik dźwięku
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mikrofon m
forma żeńska mikrofoniarka ż
przym. mikrofonowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. mikrofon + -arz
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 140.