mienie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mienie (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈmʲjɛ̇̃ɲɛ], AS[mʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.-ni…i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ogół rzeczy stanowiących czyjąś własność; zob. też mienie w Wikipedii
(1.2) rzad. rzecz. odczas. od mieć
odmiana:
(1.1)
(1.2) blm
przykłady:
(1.1) Wojna pozbawiła moją rodzinę całego mienia.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mienie narodowe / państwowe / osobiste / społeczne / prywatne / dzierżawione • mienie zadłużone / niezadłużone • mienie rozbitkowe • mienie stowarzyszeniakara konfiskaty mienia • konfiskata mienia • obciążenie mienia • podział mienia • przepadek mienia • przestępstwo przeciwko mieniu • zastawione mienie • zwrot mienia • mienie ruchome / nieruchome
synonimy:
(1.1) aktywa, dobro, dobytek, dorobek, majątek, posiadłość, własność
(1.2) posiadanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. mieć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Zwykle w lp[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mienie” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.