mieć niewyparzony język

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mieć niewyparzony język (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈmʲjɛ̇ʨ̑ ˌɲɛvɨpaˈʒɔ̃nɨ ˈjɛ̃w̃zɨk], AS[mʹi ̯ėć ńevypažõny i ̯ũ̯zyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.asynch. ę wym. warsz.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) mówić o czymś wprost, zwykle o czymś niemiłym, nieprzyjemnym[1]
(1.2) wyrażać się w sposób dosadny, używać ordynarnych, wulgarnych słów[1]
odmiana:
(1.1-2) zob. mieć, „niewyparzony język” nieodm.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1) pot. mieć niewyparzony jęzor; posp. mieć niewyparzony pysk, mieć niewyparzoną gębę; eufem. mieć niewyparzoną buzię; mówić prosto z mostu
(1.1) mówić bez owijania w bawełnę, nie owijać w bawełnę, nazywać rzeczy po imieniu
(1.2) nie przebierać w słowach
antonimy:
(1.1) owijać w bawełnę
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 253.