miłośnik

miłośnik (język polski)

miłośnik (1.1) zwierząt

miłośnicy (1.2)

wymowa:

IPA: [mʲiˈwɔɕɲik], AS: [mʹiu̯ośńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wielbiciel, amator, fan czegoś

(1.2) daw. kochanek

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miłośnik	miłośnicy
dopełniacz	miłośnika	miłośników
celownik	miłośnikowi	miłośnikom
biernik	miłośnika	miłośników
narzędnik	miłośnikiem	miłośnikami
miejscownik	miłośniku	miłośnikach
wołacz	miłośniku	miłośnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miłość ż, miłowanie n, miłośnictwo n, miłostka ż, miłośnica ż

forma żeńska miłośniczka ż

przym. miłosny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lover; (1.2) lover
• arabski: (1.1) معجب, محب
• białoruski: (1.1) любіцель m, ахвотнік m
• duński: (1.1) elsker w; (1.2) elsker w
• hiszpański: (1.1) amante m, apasionado m
• japoński: (1.1) ファン
• jidysz: (1.1) ליבהאָבער m (libhober)
• kaszubski: (1.1) lubòtnik m
• niemiecki: (1.1) Liebhaber m
• norweski (bokmål): (1.1) elsker m; (1.2) elsker m
• norweski (nynorsk): (1.1) elskar m; (1.2) elskar m
• rosyjski: (1.1) любитель m; (1.2) любовник m
• ukraiński: (1.1) люби́тель m

źródła: