mięta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Mieta • mietâ

mięta (język polski)[edytuj]

mięta (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈmʲjɛ̃nta], AS: [mʹi ̯ẽnta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • i → j 
​?/i ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. Mentha[1], ziele z rodziny wargowych o charakterystycznym zapachu; zob. też mięta w Wikipedii
(1.2) napar, herbata z mięty (1.1)
(1.3) pot. coś nieistotnego, łatwego

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny, rodzaj żeński, od czasownika: miąć
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikmiętamięty
dopełniaczmiętymięt
celownikmięciemiętom
biernikmiętęmięty
narzędnikmiętąmiętami
miejscownikmięciemiętach
wołaczmiętomięty
przykłady:
(1.1) Pod płotem rosła mięta pieprzowa.
(1.2) Mięta jest smacznym i zdrowym napojem.
(1.3) Ten egzamin to mięta. Wszystko umiem na blachę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mięta pieprzowa
(1.2) parzyć / pić miętę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miętus m, miętówka ż
zdrobn. miętka ż
przym. miętowy
przysł. miętowo
związki frazeologiczne:
czuć miętę
etymologia:
(1.1-2) prasł. *męta < łac. mentha < gr.[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Mentha” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mięta” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=mięta&oldid=8286091”