metka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

metka (język polski)[edytuj]

metka (1.1)
metka (1.1)
dwa rodzaje metki (1.2)
wymowa:
IPA[ˈmɛtka], AS[metka] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hand. kartonik albo kawałek tkaniny zawierający informacje przyczepiony lub przyszyty do towaru[1]; zob. też metka (handel) w Wikipedii
(1.2) spoż. surowa kiełbasa o konsystencji pasty[2]; zob. też metka (wędlina) w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp zob. metek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zwykle znaczki na metce koszuli podają temperaturę prasowania.
(1.2) Wziąłem sobie na drugie śniadanie dwie bułki z metką i ogórkiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czytać / przeczytać metkę • przyczepić / odczepić metkę
(1.2) jeść / jadać / zjeść metkę • metka cebulowa / łososiowachleb / bułka / kromka / pajda z metką
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) oznakowanie, metryczka, etykietka
(1.2) kiełbasa
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. metkownica ż, metkowanie n, ometkowanie n
czas. metkować ndk., ometkować dk.
przym. metkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też metka w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „metka II” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „metka I” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.