meronim

meronim (język polski)

wymowa:

IPA: [mɛˈrɔ̃ɲĩm], AS: [merõńĩm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal., ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz oznaczający część pewnej całości, np. „dywizja” w stosunku do słowa „armia”; zob. też meronim w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	meronim	meronimy
dopełniacz	meronimu	meronimów
celownik	meronimowi	meronimom
biernik	meronim	meronimy
narzędnik	meronimem	meronimami
miejscownik	meronimie	meronimach
wołacz	meronimie	meronimy

przykłady:

(1.1) Palec jest meronimem ręki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) holonim

hiperonimy:

(1.1) wyraz

hiponimy:

holonimy:

(1.1) zdanie

meronimy:

(1.1) głoska, litera

wyrazy pokrewne:

rzecz. meronimia ż

przym. meronimiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. μέρος + ὄνυμα → część + nazwa

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) meronym
• baskijski: (1.1) meronimo
• hiszpański: (1.1) merónimo m
• kataloński: (1.1) merònim m
• niemiecki: (1.1) Meronym n
• rosyjski: (1.1) мероним m

źródła: