melancholiczka

melancholiczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɛlãnxɔˈlʲiʧ̑ka], AS: [melãnχolʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta cierpiąca na melancholię

(1.2) kobieta o łagodnym, biernym usposobieniu i powolnych reakcjach uczuciowych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	melancholiczka	melancholiczki
dopełniacz	melancholiczki	melancholiczek
celownik	melancholiczce	melancholiczkom
biernik	melancholiczkę	melancholiczki
narzędnik	melancholiczką	melancholiczkami
miejscownik	melancholiczce	melancholiczkach
wołacz	melancholiczko	melancholiczki

przykłady:

(1.1) Ta melancholiczka całymi dniami płacze w swoim pokoju.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. melancholia ż, melancholijność ż, melancholizowanie n

forma męska melancholik m

przym. melancholiczny, melancholijny

czas. melancholizować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) меланхалічка ż; (1.2) меланхалічка ż
• rosyjski: (1.1) меланхоличка ż; (1.2) меланхоличка ż
• ukraiński: (1.1) меланхолічка ż; (1.2) меланхолічка ż

źródła: