mandola

mandola (język polski)

mandola (1.1)

wymowa:

IPA: [mãnˈdɔla], AS: [mãndola], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. dawny, szarpany instrument strunowy; zob. też mandola w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandolina ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. mandola

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mandola
• esperanto: (1.1) mandolo
• włoski: (1.1) mandola ż

źródła:

mandola (język angielski)

mandola (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. mandola

odmiana:

(1.1) lp mandola; lm mandolas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Angielski - Instrumenty muzyczne

źródła:

mandola (język włoski)

mandola (1.1)

wymowa:

IPA: /man.'dɔ.la/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. mandola

odmiana:

(1.1) lp mandola; lm mandole

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandolino m, mandolinata ż, mandolinista m ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. pandura < gr. πανδοῦρα

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Włoski - Instrumenty muzyczne

źródła: