mamrotać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mamrotać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[mãmˈrɔtaʨ̑], AS[mãmrotać], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zamamrotać / wymamrotać)

(1.1) mówić cicho i niewyraźnie
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I, mamroczę / mamrocę / rzad. mamrotam[1][2], lub lub rzad.
przykłady:
(1.1) Zapadło głuche milczenie i w tym milczeniu usiedli do stołu. Jedynie Tomaszek, coś mamrocząc, zaczął grzebać w sałatce[3].
(1.1) Milczał jakiś czas, gdy tymczasem Reniek mamrotał z zamkniętymi oczami słowa piosenki: "Everybody loves somebody sometimes…"[4]
składnia:
kolokacje:
(1.1) mamrotać pacierz / modlitwę / przekleństwa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mamrotanie n
związki frazeologiczne:
mamrotać pod nosem / mamrotać pod wąsem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mamrotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mamrotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Mariusz Sieniewicz, Czwarte niebo, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. Kazimierz Orłoś, Cudowna melina, 1988, Narodowy Korpus Języka Polskiego.