malkontent

malkontent (język polski)

wymowa:

IPA: [malˈkɔ̃ntɛ̃nt], AS: [malkõntẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek niezadowolony ze wszystkiego, doszukujący się wad we wszystkim i wszystkich.

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	malkontent	malkontenci
dopełniacz	malkontenta	malkontentów
celownik	malkontentowi	malkontentom
biernik	malkontenta	malkontentów
narzędnik	malkontentem	malkontentami
miejscownik	malkontencie	malkontentach
wołacz	malkontencie	malkontenci

przykłady:

(1.1) Mężu, ale z ciebie malkontent.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) grymaśnik, kapryśnik, chimeryk, utyskiwacz, tetryk, zrzęda; pot. burczymucha, gderacz, jęczydusza, kwękacz, narzekacz, maruda; posp. upierdliwiec; daw. śledziennik; reg. śl. dziurdziuch

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. malkontenctwo n

forma żeńska malkontentka ż

przym. malkontencki

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. malcontent lub wł. malcontento

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) malcontent
• duński: (1.1) gnavpotte w, kværulant w, krakiler w

źródła: