majstersztyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

majstersztyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[majˈstɛrʃtɨk], AS[mai ̯sterštyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. coś wyjątkowo udanego, umiejętnie przeprowadzonego; osiągnięcie
(1.2) środ. rzem. przedmiot, produkt będący sprawdzianem umiejętności zawodowych rzemieślnika, warunek uzyskania tytułu mistrza
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Widziałeś go w tym najnowszym spektaklu? Jego gra to prawdziwy majstersztyk.
(1.2) Jego zegary, prawdziwe majstersztyki, zdobiły salony Wiednia i Berlina.
składnia:
kolokacje:
(1.1) aktorski majstersztyk • majstersztyk architektury/sztuki kulinarnej
synonimy:
(1.1) arcydzieło
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Meisterstück[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „majstersztyk” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.