lunarny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lunarny (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[lũˈnarnɨ], AS[lũnarny], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) daw. księżycowy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wielkanoc obchodzimy wedle kalendarza lunarnego, związanego z fazami Księżyca[1].
(1.1) Wyróżnione przez autorów mity agrarne i lunarne, związane z wizją kobiecej Arkadii[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) kalendarz lunarny
synonimy:
(1.1) księżycowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. luna, Luna
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. lunaris[3]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria NOWAK, Gazeta Poznańska, 27/03/2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Anna Sobolewska, Mapy duchowe współczesności: co nam zostało z Nowej Ery?, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „lunarny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.