lokum

lokum (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɔkũm], AS: [lokũm], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) mieszkanie, miejsce

odmiana:

(1.1) zwykle nieodm.

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lokum	lokum / loka
dopełniacz	lokum	lokum / loków
celownik	lokum	lokum / lokom
biernik	lokum	lokum / loka
narzędnik	lokum	lokum / lokami
miejscownik	lokum	lokum / lokach
wołacz	lokum	lokum / loka

przykłady:

(1.1) Mamy z Halinką nareszcie własne lokum.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć / tęsknić za własnym lokum

synonimy:

(1.1) mieszkanie, kąt

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lokalizacja ż, alokacja ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. locum

uwagi:

(1.1) inna pisownia locum

tłumaczenia:

źródła:

lokum (język duński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) slang. kibel, sracz

odmiana:

(1.1) et lokum, lokummet, lokummer, lokummerne

przykłady:

(1.1) Om vinteren frøs vandet i lokummet til is. → Zimą woda w kiblu zamarzała (na lód).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

lokummet brænder

etymologia:

łac. locum

uwagi:

źródła: