lokucja

lokucja (język polski)

wymowa:

IPA: [lɔˈkuʦ̑ʲja], AS: [lokucʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyrażenie, zwrot

(1.2) sposób wyrażania się

(1.3) rel. rzekome pouczenie od Boga w formie wyraźnego słyszenia wewnętrznego

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lokucja	lokucje
dopełniacz	lokucji	lokucji / przest. lokucyj
celownik	lokucji	lokucjom
biernik	lokucję	lokucje
narzędnik	lokucją	lokucjami
miejscownik	lokucji	lokucjach
wołacz	lokucjo	lokucje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. interlokucja ż, interlokutor m, interlokutorka ż

czas. interlokutować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. locūtiō < łac. loquor (→ mówię) + -tiō

uwagi:

zobacz też: grandilokwencja • illokucja • perlokucja

tłumaczenia:

źródła: