lamus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lamus (język polski)[edytuj]

lamus (1.1)
wymowa:
IPA[ˈlãmus], AS[lãmus], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. daw. pomocniczy budynek gospodarczy przy folwarku; zob. też lamus w Wikipedii; zob. też lamus w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) przest. często przen. skład starych przedmiotów

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) slang. odrzutek, osoba mało lubiana, osoba udająca przebojową
(2.2) slang. osoba nieznająca się w danej dziedzinie
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Obok lamus, spichrz, gumno, obora i stajnie, • Wszystko w kupie, jak bywa u szlachty zwyczajnie[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) rupieciarnia
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
odłożyć do lamusatrafić do lamusawyciągnąć z lamusa
etymologia:
(1.1) niem. Lehmhaus < śwn. lēm-hūsdom z gliny, lepianka[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. A. Mickiewicz: Pan Tadeusz
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.