laetus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

laetus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wesoły, radosny, rozradowany
(1.2) zadowolony, szczęśliwy, pogodny
(1.3) żyzny, urodzajny, obfity, bujny
(1.4) pomyślny, przychylny, dobrze wróżący[1]
(1.5) kwiecisty, ozdobny (o stylu)[1]
odmiana:
(1) (deklinacja I-II)
przykłady:
(1.1) Adeste, fideles, laeti triumphantes[2]. → Przybądźcie wierni, weseli, triumfujący.
(1.1) Fronte laetus, pectore anxius[3]. → Na zewnątrz wesoły, w duszy pełen obaw.
(1.2) Honesta res est laeta paupertas.Szacowna to rzecz pogodne ubóstwo.
(1.3) Ubi ager crassus et laetus est sine arboribus, eum agrum frumentarium esse oportet[4]. → Żyzną i urodzajną ziemię, na której nie ma drzew, trzeba przeznaczyć pod zboże[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Jerzy Mańkowski, Praktyczny słownik łacińsko-polski, Prószyński i S-ka, Warszawa, 2001, s. 156, 83-7255-062-X
  2. hymn Adeste Fideles
  3. Tacyt, Agricola, 39
  4. Kato Starszy, De agri cultura, 6
  5. Marek Porcjusz Katon, Ireneusz Mikołajczyk, O gospodarstwie rolnym, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2009, s. 70, 978-83-231-2402-3