kusić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kusić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ˈkuɕiʨ̑], AS[kuśić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) wystawiać na pokusę
(1.2) gw. (Poznań) straszyć
(1.3) gw. (Poznań) pracować nocą, czuwać[1]
odmiana:
(1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Dlaczego Szatan kusił Chrystusa i na czym polegało jego kuszenie?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wabić, nęcić, namawiać, zachęcać
antonimy:
(1.1) zniechęcać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokusicielka ż, pokusiciel mos, kuszenie n, pokusa, kusiciel, kusicielka
czas. podkusić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. przekonywać
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: straszyć
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: czuwać
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 255.