kuriozalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kuriozalny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkurʲjɔˈzalnɨ], AS[kurʹi ̯ozalny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wyjątkowo osobliwy, budzący zdumienie swoją niezwykłością lub dziwacznością
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) To był kuriozalny błąd.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dziwny, dziwaczny, niezwykły, osobliwy, cudaczny, wymyślny, ekscentryczny, ekstrawagancki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kuriozum n
przysł. kuriozalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kuriozum + -alny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: