kunktatorstwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kunktatorstwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌkũŋktaˈtɔrstfɔ], AS[kũŋktatorstfo], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.nazal.-nk- akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) psych. świadome zwlekanie ze zrobieniem czegoś, co nie jest przyjemne
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odwlekanie, zwlekanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) prokrastynacja
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kunktator m, kunktatorka ż
przym. kunktatorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kunktator < łac. cunctator, utworzone od łac. cunctariwahać się, zwlekać[1]
uwagi:
(1.1) por. taktyka Fabiusza
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „kunktator, kunktatorstwo” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.